عشاق

زعشق  ناتمام ما جمال یار مستغی ست                                به آب ورنگ وخال وخط چه حاجت روی زیبا را 

معشوق عیان می گذردبرتو ولیکن                                         اغیار همی بیند از آن بسته نقاب 

تا عاشقان به بوی نسیمش دهند جان                                    بگشود ناقه ای ودر آرزو بست

ای عاشقِ گدا جولبِ روح بخش یار                                           می داندت وظیفه تقاضا چه حاجت است

عاشق که شد که یار به حالش نظر نکرد                                    ای خواجه دردنیست وگرنه طبیب هست

درعشق خانقا وخرابات فرق نیست                                           هرجا که هست پرتوِ روی حبیب هست

عاشق چه کند گرنکشد بارِملامت                                         باهیچ دلاور سپر تیرِقضا نیست

عاشق مفلس اگر قلب دلت کردنثار                                         مکنش عیب که برنقد روان قادر نیست

سخنِ عشق نه آن است که آید به زبان                                  ساقیا می ده وکوتاه کن این گفت وشنفت

عشقبازی را تحمل باید ای دل پای دار                                      گر ملالی بود بود وگر خطایی رفت رفت

چو عاشق می شدم گفتم که بردم گوهر مقصود                    ندانستم که این دریا چه موجِ خون فشان دارد

مطرب عشق عجب سازو نوای دارد                                         نقش هر نغمه که زد راه به جای دارد

عالم از ناله عشاق مبادا خالی                                               که خوش آهنگ وفرح بخش هوای دارد

طبیب عشق منم باده خود که این معجون                               فراغت آرد واندیشه خطا برد

عشق وشباب ورندی مجموعه ی مراد است                           چو جمع شد معانی گویِ بیان توان زد

معشوق چونقاب ز رخ درنمی کشد                                         هرکس حکایتی به تصور چرا کنند

عالم از شور شرِ عشق خبرهیچ نداشت                                فتنه انگیزِجهان غمزه ِ جادویِ تو بود

جان عشاق مپسند رخِ خود می دانست                                 واتشِ چهره بذین کار برافروخته بود

عاشقان زمره ی ارباب امانت باشند                                      لاجرم چشمِ گهر بار همان است که بود

حدیث عشق که از حرف وصوت مستغنی ست                       به ناله دف ونی درخروش وغلغله بود

میان عاشق ومعشوق فرق بسیار است                               چویار ناز نماید شما نیاز کنید

دلا درعاشقی ثابت قدم باش                                                  که درین ره نباشد کارِ بی أجر

فرشته عشق نداند که چیست ای ساقی                              بخواه جام وگلابی به خاکِ آدم ریز

عشقبازی کارِ بازی نیست ای دل سر بباز                               زانکه گویِ عشق نتوان زدبه چوگانِ هوس

دردِ عشقی کشیده ام که مپرس                                           زهر هجری چشیده ام که مپرس

زبورِ عشق نوازی نه کار هر مرغیِ ست                                   بیا ونوگل این بلبل غزلخوان باش

در وفای عشقِ تو مشهوِ خوبانم چوشمع                             شب نشینِ کوی سربازان ورندانم چوشمع

عشقبازی وجوانی وشرابِ لعلِ فام                                       مجلسِ انس وحریفِ همدم وشرب مدام

عاشقِ رویِ جوانی خوش نوخاسته ام                                  وز خدا دولتِ این غم به دعا خواسته ام

عاشق ورند ونظر بازم ومی گویم فاش                                  تا بدانی که به چندین هنر آراسته ام

عاشق ورند ومیخواره به آوازِ بلند                                           وین همه منصب از آن حورِ پریوش دارد

در عاشقی گریز نباشد زساز وسوز                                       استاده ام چو شمع مترسان ز آتشم

از چاهِ عشق ودولتِ رندان پاکباز                                         پیوسته صر مصطبه ها بود مسکنم

صنما باغم عشقِ تو چه تدبیر کنم                                      تا به کی در غمِ تو ناله ِ شبگیر کنم

دلق گداییِ عشق راگنج بودَ در آستین                                زود به سلطنت رسد هر که بودَ گدای تو

مخمورِ جامِ عشقم ساقی بده شرابی                               پر کن قدح که بی می مجلس ندارد آبی 

گنجِ عشقِ خود نهادی در دلِ ویرانِ ما                                 سایه ی دولت برین کُنج خراب انداختی

درمصطبه عشق تنعم نتوان کرد                                          چوبالشِ زر نیست بسازم به خشتی

نقطه عشق نمودم به تو هان سهو مکن                             ورنه چون بنگری از دایره بیرون باشی 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: